Kerstmis: Leven om wat komt
We leven in een cynische, onze onmacht onthu ll ende tijd. Het kind van de tijd, de toekomst, is in a ll es kind van de rekening. De niet vere ff ende rekening van onze onmatigheid schuiven we door naar een generatie die van elders zal komen. De toekomst woont immers in de uitgebuite, verarmde en veronachtzaamde werelddelen en regio’s in het Zuiden. Zij zijn de kinderen van nu die erven wat wij nalaten. De keuze van een beneficiaire aanvaarding hebben ze niet. Het Kerstkind is een van hen. Wie Hem aanziet, ziet zichzelf als in een spiegel van pure transparantie. In die spiegel wordt de zonde zichtbaar: dat wat zich door liefde voor de waarheid niet laat verklaren. Het Kerstkind draagt in zijn onschuld a ll e zonden. “Ik veroordeel u niet.” Durven we dat woord aan? Leven van vergeving vraagt a ll es. Compromis is niet mogelijk. Altijd zijn er die lichtende ogen, die zo tedere en kwetsbare liefde. Is dat niet wat we zo zoeken ‘met de feestdagen?’ In ieder kind lichten de ogen op van het
